Ποτέ βέβαια ο σκοπός δεν ήταν τα χρήματα… Μουσική, μουσική, μουσική. Όμορφα τραγούδια, μαγικοί στίχοι, μυστήριες μελωδίες. Νέος ήχος, καινοτομία, επιτυχία. Αναγνώριση. Έμπνευση. Εξέλιξη. Δημιουργία. Έκφραση.
Μα δίνεις μάχες σα μουσικός, κάνεις θυσίες. Και ποιος δεν κάνει θα μου πεις. Μα δίνεις μάχες για ένα όνειρο που δεν ορίζεται, για κάτι μη χειροπιαστό, αόριστο και υποκειμενικό. Εξηγείς τί είναι αυτό που θέλεις, τί είναι αυτό που ψάχνεις, κι όλοι σου λένε να κάνεις κάτι “με ψωμί”.
Είσαι λογικός άνθρωπος και το κατανοείς, μα το βρίσκεις ταυτόχρονα τόσο πεζό. Και κάτι μέσα σου σου λέει πως μπορείς να καταφέρεις και τα δυο. Να παίξεις με τους κανόνες του παιχνιδιού και να επιζήσεις. Μα να μην πουλήσεις το Όνειρο. Ακόμα καλύτερα, να φτάσεις εκεί που το Όνειρο γίνει η επιβίωσή σου και η εκδίκησή σου στους ‘πεζούς’. Μα πάνω απ΄ όλα, να φτάσεις να ζεις μέσα στο στοιχείο σου, σαν το ψάρι μέσα στο νερό, κι όχι να παίρνεις κλεφτές αναπνοές από το οξυγόνο σου σε δανεισμένο χρόνο.
Μέχρι τότε όμως φτάνεις στα όρια σου. Δοκιμάζεσαι. Περπατάς το τεντωμένο σχοινί ανάμεσα σε πρακτικές ανάγκες και αυτά που απαιτεί η Έκφραση. Ισορροπία σου η λογική απ’ τη μια και η δημιουργική φλόγα από την άλλη. Και συχνά πρέπει ν’ αγνοείς τη λογική, για να δημιουργήσεις. Ξενύχτια στο πιάνο, στο χαρτί, ενώ δουλεύεις το πρωί. Όργανα και μηχανήματα, ενώ είσαι μείον στο ταμείο. Άλλο ένα ταξίδι για συναυλία χωρίς έσοδα. Άλλη μια σύνθεση για δίσκο χωρίς βέβαιη κυκλοφορία.
Κι ενώ τα δάκρυα σε κρατάνε ξύπνιο κι ο βραδυνός σου καφές έγινε κρύο πρωινό, στέλνεις το νέο σου τραγούδι στο inbox κάποιου ‘στελέχους’ και πας στην πρωινή σου δουλειά, μόνο και μόνο για ν’ ακούσεις τη μη ενθουσιώδη αντίδραση ενός ημιμαθή εταιρειακού το μεσημέρι στο διάλειμμά σου. Και για κάποιο λόγο, μετά την απογοήτευση κι ένα γρήγορο ύπνο, ξενυχτάς ξανά για να υπερβείς μουσικά ακόμα κι αυτή τη γνώμη που δε σέβεσαι.
Μια μέρα κάποιος σε παραδέχεται, την επόμενη κάποιος αναζητάει τη δουλειά σου. Ύστερα ένας fan σε παινεύει, ένας συνεργάτης συγκινείται με κάτι που έγραψες. Όχι, δεν ξυπνάς μια μέρα και το Όνειρο έχει γίνει πραγματικότητα. Ξυπνάς μια μέρα και συνειδητοποιείς πως βρίσκεσαι μέσα στο Όνειρο. Πως η παράλογη επιμονή σου σ’ έκανε να εκμεταλλευτείς τις όποιες συγκυρίες σου προέκυψαν και το άθροισμά τους κάποια στιγμή έγινε το Όνειρο.
Πρέπει να σταματήσεις και να το σκεφτείς. Να το δεις απ’ το πρίσμα κάποιου άλλου, ενός παρατηρητή. “Απίστευτα πράγματα βιώνεις” σου λένε μια μέρα. Και λες… αλήθεια. Πότε έγιναν όλα αυτά. Πότε έγειρε η ζυγαριά προς το όνειρο… προς τη μεριά μου;
Το ξεχνάς στις επόμενες μάχες. Γιατί αυτές συνεχίζονται. Το όνειρο δεν είναι κάτι στο οποίο φτάνεις. Είναι κι αυτό πορεία. Είναι κάτι που συνεχίζεται. Είναι κι αυτό αγώνας. Μα είναι αγώνας στο στοιχείο σου. Αρκεί να θυμάσαι το στοιχείο σου και τα μέσα που σου παρέχει να μη γίνουν σκοπός. Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα της ανάγκης… Της ανάγκης για έκφραση, για δημουργία. Αυτή σου έδωσε την παράλογη επιμονή, όταν όλα σου έλεγαν να σταματήσεις, να τα παρατήσεις. Και τώρα γεύεσαι κάποιος καρπούς κι αποκτάς περισσότερα μέσα.
Αυτά δεν πρέπει όμως να γίνουν άνεση. Πρέπει να μείνουν απλά τρόποι, μέσα, οχήματα προς το σκοπό. Να συντηρήσουν την επιμονή. Να δώσουν μόνο μια σύντομη επιβεβαίωση, ικανή να τονώσει την αυτοπεποίθησή σου, αυτήν που τόσο είχες ανάγκη όταν ένοιωθες τρελός για την παράλογη επιμονή σου. Μα μέχρι εκεί… Δεν μπορείς να επαναπαυτείς, δεν μπορείς να επαναληφθείς. Αποκτάς απλά, μέσα για να εξελιχθείς, για να φτάσεις την έκφραση, τον ήχο, την υλοποίηση της ιδέας, όσο πιο μακριά μπορείς με τις δυνατότητες που τώρα έχεις. Κι αυτό σε ανελίσσει στη μετέπειτα έκδοση του εαυτού σου.
Mo’ Money η πρώτη εταιρεία με την οποία υπέγραψα συμβόλαιο, η ανεξάρτητη αγγλική που αργότερα χρεοκώπησε. No money στην ουσία και κάπως συνέχισα με την Εξέλιξη, με μια παράλογη επιμονή που προσέλκυε όλο και πιο ικανούς συνεργάτες, συμμάχους στο όνειρο.
Μια εισαγωγή χωρίς προφητεία, μόνο ένα όραμα. Η ιστορία αυτή γράφεται με κάθε στίχο, ήχο, χαρά, απογοήτευση, αναγνώριση, πρόοδο, ανακάλυψη, αποδοχή, αποδοκιμασία, νότα και λέξη.
Stereo Mike's Blog 